Autor: Jan Pachecka, Piotr Tomaszewski, Monika Madej, Dariusz Czekalski, Grażyna Kubiak-Tomaszewska, Dawid Marczak, Jarosław Osiak, Michał Sikora, Anna Bączyk.
Wyd.: 2016
Energetyka w Polsce stoi obecnie przed dużymi wyzwaniami. Zapotrzebowanie na energię zwiększa się, poziom infrastruktury wytwórczej i transportowej paliw i energii znajduje się na nieadekwatnym poziomie, dostawy ropy i gazu ziemnego uzależnione są w znacznym stopniu od zewnętrznych dostawców, a zobowiązania w zakresie ochrony środowiska stale się zaostrzają. Wszystkie te czynniki powodują konieczność podjęcia działań zapobiegających pogorszeniu się sytuacji odbiorców paliw i energii.
Polska, po wstąpieniu do Unii Europejskiej, zobowiązała się do implementacji prawa obowiązującego w UE, m.in. do przyjęcia pakietu klimatyczno-energetycznego z 2008 r., który obejmuje cztery dyrektywy , mówiące o celach ilościowych dotyczących energetyki do 2020 r. (tzw. pakiet 3×20%). Oznacza to, że:
Przyjęty na szczycie unijnym (2014 r.) nowy pakiet klimatyczno-energetyczny nakłada na państwa członkowskie obowiązek osiągnięcia w 2030 roku nowych celów. Cel dla zielonej energii na 2030 rok został na razie określony dość ogólnie na poziomie 27% udziału energii z OZE w zużyciu energii w całej UE, bez szczegółowego podzielenia go na poszczególne kraje członkowskie.