Z żalem informujemy, że w dniu 5 stycznia zmarł prof. dr inż. arch. Zbigniew Bać, wielokrotnie nagradzanym w kraju i za granicą wybitny architekt,
twórca nurtu „habitaty”, specjalista w dziedzinie projektowania i ochrony środowiska mieszkaniowego, były przewodniczący Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN,
nauczyciel akademicki niezliczonej rzeszy studentów i słuchaczy na uczelniach w kraju i za granicą, wieloletni wykładowca Wydziału Architektury WSEiZ.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 13 stycznia 2021 r. o godzinie 12.00 we Wrocławiu, na cmentarzu przy ul. Bujwida. Kondukt wyruszy sprzed bramy głównej.
Społeczność akademicka Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie składa najszczersze wyrazy współczucia Rodzinie i Najbliższym.
Profesor Zbigniew Antoni Bać, urodził się w 1930 r. w Rzeszowie. Dyplom architekta uzyskał w 1956 roku na Politechnice Wrocławskiej.
Pracę doktorską pt. Wpływ układów funkcjonalno-przestrzennych na kompozycję architektoniczną rozwojowych szkół podstawowych obronił w 1967 roku.
Tytuł profesora nauk technicznych uzyskał w 1992 roku.
Profesor Z. Bać należał do nielicznych w kraju specjalistów i badaczy w dziedzinie projektowania i ochrony środowiska mieszkaniowego, w ujęciu interdyscyplinarnym. Był twórcą i organizatorem Szkoły Naukowej Habitat, działającej w Katedry Projektowania Architektury Mieszkaniowej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. HABITAT jako nurt odnowy powstał we Wrocławiu (1984) i był próbą przeciwstawienia się niedoskonałościom programowym i ideowym osiedli wybudowanych w latach 60., 70. i 80.; protestem przeciwko „uracjonalnianiu współczesnych fikcji”, jakim było projektowanie i wykonanie zespołów mieszkaniowych z wielkiej płyty.
Z macierzystą Uczelnią, Profesor Bać związany był od 1956 roku aż do przejścia na emeryturę. W latach 1975–1980 pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki, a od 1992 roku był Kierownikiem Katedry Projektowania Architektury Mieszkaniowej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej oraz twórcą i organizatorem Szkoły Naukowej Habitat, działającej przy Katedrze Projektowania Architektury Mieszkaniowej (1985–2021). Był również wykładowcą na Wydziale Architektury w Mosulu w Iraku (1980–1983), Dziekanem Wydziału Architektury WSGN w Warszawie (1998–2000), Kierownikiem Instytutu Architektury i Urbanistyki (2013–2016) oraz Kierownikiem Zakładu Projektowania i Teorii Architektury (od 2016) Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Zielonogórskiego. Od 2007 do 2015 roku związany był Wydziałem Architektury WSEiZ.
W latach 2005–2016 pełnił funkcję Przewodniczącego Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk. Był też członkiem Serbskiej Akademii Architektury, Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz Izby Architektów. W latach 1985–2018 organizował Międzynarodowe Warsztaty i Konferencje Naukowe z cyklu Habitat, a także Letnie Szkoły Architektury.
Prof. Bać był laureatem wielu konkursów architektonicznych, m.in. otrzymał I nagrodę za projekt Opery i Teatru Narodowego w Nowym Sadzie w dawnej Jugosławii oraz wyróżnienie za projekt „Prefabrykowanego domu mieszkalnego przyszłości” MISAWA HOMES w Tokio.
Podobnie jak prof. Wojciech Zabłocki, którego pożegnaliśmy w grudniu 2020 r. prof. Zbigniew Bać miał osobisty wkład w rozwój architektury mieszkaniowej. Dom Atrialny, który zaprojektował i zbudował jest unikatowym, w polskich warunkach typem budownictwa jednorodzinnego.
Za dokonania naukowe, dydaktyczne i organizacyjne otrzymał wiele nagród od Senatu, JM Rektora, Dziekana oraz Dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej. Za wybitne osiągnięcia w projektowaniu architektonicznym otrzymał nagrodę III stopnia Komitetu Architektury i Urbanistyki (1969). Inne prestiżowe odznaczenia to: Złoty Krzyż Zasługi (1976), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1987), Medal Edukacji Narodowej (2002), Medal i Złota Odznaka Politechniki Krakowskiej (2005). Ma Status Twórcy nadany przez Ministra Kultury i Sztuki (1980). W 2014 r. za wybitne zasługi na rzecz ochrony ładu przestrzennego i rozwoju architektury został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego.
Prace Profesora przyczyniły się do rozwoju Polskiej Szkoły Architektury, wzrostu jej znaczenia w kraju i za granicą. Jest to potwierdzone przez wiele reprodukcji i recenzji prac twórczo-projektowych autorstwa Profesora, które znajdują się w książkach, a także czasopismach krajowych i zagranicznych.
Z głębokim żalem żegnamy kolejnego wybitnego architekta i dydaktyka, który swą cenną wiedzą i doświadczeniem dzielił się ze studentami Wydziału Architektury WSEiZ.
